|
تفاوت های حضرت با امام حسین (ع)
|
|
|
مگر نه این است که چهارده معصوم با یکدیگر هیچ فرقی ندارند و از یک نور واحد هستند؟ امام حسن(ع) فرقی با امام حسین(ع) ندارد و امام حسین(ع) با حضرت مهدی(عج).
محرم که می‌شود، وقتی برای امام حسین(ع) گریه می‌کنی، در دلت می‌گویی اگر در کربلا بودی تا پای جان برای امامت می‌جنگیدی. یکی در فکر و خیالش خود را جای حُر می‌گذارد و می‌گوید: «چرا حُر؟ کاش من اولین شهید کربلا می‌شدم.» دیگری خود را جای علی‌اکبر(ع) می‌گذارد. آن یکی می‌گوید من با تمام وجود به جای ابوالفضل(ع) می‌رفتم و برای اهل‌بیت امام آب می‌آوردم. این که چیزی نیست به جای یک جان، حاضرم صد جان برای امامم فدا کنم.
دریغ، این طور نیست. این احساسات، یک شور و احساس زود گذر است که فقط در همین دهه محرم می‌ماند.
چندی پیش کسی صادقانه می‌گفت: «اگر ما هم، در روز واقعه بودیم شاید از لشکریان عمر سعد نبودیم اما در سپاه امام حسین(ع) هم قرار نمی‌گرفتیم» پرسیدم: «یعنی چه؟! چطور؟» گفت: «می‌گویند ظهر عاشورا در فاصله چند فرسخی از کربلا، دقیقا زمانی که بزرگترین واقعه تاریخ در حال وقوع بود، در روستایی مردم مشغول دوشیدن شیر بزان و رسیدگی به امور جاری زندگی‌شان بودند. با این که از قضیه کربلا هم خبر داشتند. خب ما هم با این دلبستگی‌ها و وابستگی‌هامان از همان مجموعه منفعل بودیم دیگه. مگر نه؟» دیدم بیراه هم نمی‌گوید.
مگر نه این است که امام حسین(ع) امام زمان عصر خودش بود؟ و مگر ما نیز امام زمان نداریم؟ اگر امام حسین(ع) را مظلوم می‌نامیم، خود حضرت مهدی(عج) فرموده که «من مظلوم‌ترین فرد عالمم.»
ما در خیالات خود حاضریم با دشمن امام حسین(ع) بجنگیم ولی در واقعیت حاضر نیستیم کوچکترین قدمی، حتی در حد خواندن روزانه یک دعای کوچک برای امام زمانمان برداریم. شاید هفته‌ها یا ماه‌ها یادی از مولایمان نمی‌کنیم، چه‌رسد به کشته شدن در راهش. نمی‌گویم برای امام حسین(ع) عزاداری نکنیم و آرزوی شهادت در راهش نداشته باشیم بلکه برای 1300 سال پیش خیال‌پردازی نکنیم و جامعه را برای ظهور بقیه‌‌‌الله، امام همیشه حی و حاضرمان، آماده کنیم و آن وقت اگر مرد شهادتیم بیاییم به یاریش بشتابیم.
حال قبول داری که به یاری امام حسین(ع) نمی شتافتیم بلکه اگر خیلی لطف می‌کردیم و خود را به اصطلاح مسلمان می‌نامیدیم به جنگ امامان نمی‌رفتیم و چه بسا وقتی زرق و برق پول، ثروت، پست و مقام را ببینیم از پیش قراولان سپاه دشمن می‌شدیم.
جز این است؟ می‌گویند ابن زیاد پیشنهاد فرماندهی سپاه یزید را در حالی به عمر سعد داد که برای نماز به مسجد کوفه رفته بود. در مملکت‌مان چند نفر مانند عمر سعد به ظاهر مسلمان خالص وجود دارد که می‌توان پشت سرش نماز خواند؟
با این آمادگی من و تو و دیگران در صورت قیام امام، سرنوشت منتقم خون حسین(ع) نیز چیزی غیر از سرنوشت حسین(ع) نخواهد بود.
هر جمعه‌ی بدون ظهور، عاشورای مهدی(عج) است.
اَللّهُمَّ عجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَج
نظرات شما عزیزان:
|
|
|
چهار شنبه 18 مرداد 1391 |
|
|
| |
تبادل
لینک هوشمند
آمار
وب سایت:
